Dziewczyna z porcelany - Agnieszka Olejnik

Ostatnio mam fazę na książki polskich pisarzy. Jedne są lepsze, drugie trochę mniej. Oceniając „Dziewczynę z porcelany” miałam mieszane uczucia. Z jednej strony książka fajna i ciekawa, z drugiej, sama nie wiem co mi w niej nie pasowało. Może za dużo było tych pogrzebów. Jednak postanowiłam ocenić ją pozytywnie.

Głównym bohaterem jest Michał – student, fotograf, model, który prowadzi już swoje życie. Pewnego dnia dostaje telefon od ciotki, która powiadamia go, że rodzice zginęli w wypadku. Natomiast Tomek – brat Michała, przebywa obecnie u niej. Chłopak musi teraz zmienić całe swoje życie, aby zaopiekować się małym bratem.

Pomaga mu w tym Zuzanna – nauczycielka, sąsiadka i opiekunka Tomka. Michał i Zuzanna zbliżają się do siebie. Zaczyna łączyć ich coś pięknego. Jednak nie mogło przecież tak pięknie. Na wierzch wychodzą pewne fakty z życia Zuzanny oraz rodziny Michała. Czy Michał wybaczy Zuzi? Czy para się zejdzie i znów będą razem?

Ogólnie rzecz ujmując – książka fajna z ciekawą fabułą. Spodobała mi się również okładka. Niby nic takiego, a jednak coś. Trochę denerwował mnie główny bohater. Tak kobieciarz. Tu wie, że kocha Zuzię, a tu nie potrafi jej wybaczyć. Chociaż nie wiem w sumie, co tutaj było wybaczać. Przecież Zuzanna, podobnie jak on, miała wcześniej jakieś życie. Takie to trochę dziwne.

Ale książka za całość na plus. Bardzo dobrze mi się ją czytało. Może ocena trochę naciągana, ale mamie się tak spodobała, tak się nią podniecała, że gdy zapytałam ją jakby oceniła tę książkę, to ona wyskoczyła 10/10. Ale nie przesadzajmy – arcydzieło to to jakieś nie jest. Więc postanowiłam zweryfikować tę ocenę do 8. no bez przesady przecież :)

Tytuł: Dziewczyna z porcelany

Autor: Agnieszka Olejnik

Wydawnictwo: Czwarta Strona

Liczba stron: 320

Moja ocena: 8/10